Historia

Historia Polski to dzieje przeciwstawiania się złu. W pewnym sensie pokazuje ona, co jest naprawdę ważne: jak istotne dla społeczeństwa są absolutne, obiektywne standardy i ramy moralne.

11 lipca 2023 roku przypada 80-ta rocznica kulminacji ukraińskiego ludobójstwa na Polakach zamieszkujących Kresy Wschodnie II Rzeczpospolitej. Prawda o tych wydarzeniach od niedawna i z trudem przebija się do świadomości publicznej.

Niszczenie dóbr kultury było jednym z priorytetowych celów hitlerowców, miało złamać kulturowy kręgosłup narodu polskiego. Jak się szacuje, Polska utraciła w czasie wojny ponad 500 tys. dzieł sztuki i ponad 20 mln wartościowych woluminów.

17 czerwca 2023 r. o godz. 2 po południu na cmentarzu Holy Sepulchre (Świętego Grobu) w Southfield, Michigan, odbędzie się uroczyste poświęcenie grobów weteranów Błękitnej Armii.

Po I wojnie światowej Stany Zjednoczone przekazały krajom zdewastowanej Europy wielomilionową pomoc w postaci finansowej, żywności, odzieży czy doradztwa technicznego. Polska została dotknięta nie tylko skutkami Wielkiej Wojny (1914-1918), której była głównym polem bitwy, ale także skutkami najazdu bolszewickiego i pustoszących Polskę epidemii chorób zakaźnych. Był to jeden z krajów, które otrzymały pomoc.

Według źródeł zgromadzonych i przeanalizowanych przez autora „Historii polskiej w Ameryce” Wacława Kruszkę, pierwszym Polakiem, który postawił stopę w Wisconsin był Wincenty Serafin Dziewanowski. Jego historia jest dość typowa dla charakteru Polaków i rozwoju Stanów Zjednoczonych.

Obozy karne mają wielowiekową „tradycję”. Wiele z nich zostało utworzonych w odizolowanych i niezdrowych do życia miejscach świata, do osiedlenia się w których nie było możliwym zachęcić wolnych emigrantów. Były to miejsca, gdzie potrzebna była siła robocza do budowy dróg i fortyfikacji, pracy na plantacjach, wyrębu drzewa i wydobywania bogactw naturalnych.

Czy Polacy pamiętają dzisiaj o ogromnym poświęceniu i udziale Polonii amerykańskiej, aby Polska znowu zaistniała na mapie świata jako suwerenne i niepodległe państwo? Trudno dzisiaj odpowiedzieć na to pytanie. Szybko zmieniająca się rzeczywistość geopolityczna przysparza wiele nowych i niekorzystnych dla naszej Ojczyzny okoliczności, które skłaniają dla zastanowienia się ponownie nad losami Polski.

W 1917 r. Jan Ignacy Paderewski skomponował i napisał słowa pieśni Hej, Orle Biały! Pieśń miała być hymnem bojowym Armii Polskiej we Francji zwanej Błękitną Armią. Na nowojorskim pierwodruku pieśni z 1918 r. kompozytor nakazał umieścić adnotację o treści: „cały dochód ze sprzedaży niniejszego hymnu przeznaczony na cele narodowe”.

Po bezprecedensowym zadaniu śmierci i zniszczeń Polsce i jej mieszkańcom podczas II wojny światowej, Niemcy arogancko odrzucają polskie żądania reparacji.

Mimo zagrożenia utratą życia i zniszczeniem prowadzonych dzieł ponad dwa tysiące zakonnic w czasie niemieckiej okupacji w Polsce zaangażowało się w ratowanie żydowskich współobywateli. Siostry dawały im żywność, leki, ukrywały ich. Ryzykowały – bo tak nakazywały Ewangelia i poczucie ogólnoludzkiej solidarności.