Kultura i Sztuka

Przez czas rozbiorów i niewoli to Polacy na emigracji nie tylko stanowiły intelektualne zaplecze kraju, ale też przechowały polskość dla odrodzonej polski i współczesnych pokoleń.

Ograniczanie podstaw programowych w zakresie tożsamości narodowej jest hańbą i sposobem na inżynierię społeczną, która ma stworzyć nowego człowieka, uśmiechniętego, lecz pozbawionego kodu kulturowego, który spaja ten naród od tysiąca już lat. Nie stać nas na utratę tej najważniejszej części polskiego społeczeństwa — przyszłych elit Rzeczpospolitej.

Już od najdawniejszych czasów starsi i najbardziej doświadczeni członkowie grup społecznych, rodów i rodzin kształcili młodszych, przekazywali im swoją wiedzę, przygotowując ich do objęcia kierowniczych ról w grupie i do umiejętnego współdziałania.

W swojej pracy zawodowej na kanale szóstym telewizji Milwaukee spotkałem wiele osób polskiego pochodzenia, którzy byli zainteresowani stworzeniem filmu dokumentalnego pokazującego umiłowanie wolności i braterstwo broni Polaków i Amerykanów.

W najbliższych miesiącach czeka nas wysyp nowych wersji starych polskich filmowych opowieści, takich jak „Znachor”, „Chłopi”, „Sami swoi” czy „Akademia Pana Kleksa”. Są z gatunku fundamentalnych, więc na dobrą sprawę każda generacja powinna je interpretować na nowo. Czy nowi twórcy poradzą sobie z dotykaniem legendy?

W październiku 2023 roku, po raz 72 zostały przyznane londyńskie Nagrody Literackie Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (ZPPnO). Jury za całokształt twórczości przyznało nagrodę reżyserowi, dramaturgowi, pisarzowi i wykładowcy akademickiemu Kazimierzowi Braunowi.

Polakom nie trzeba przypominać kim był Jan Nowak Jeziorański, więc skupię się raczej na tym, co powiedział ten Wielki Polak w tym artykule. Jeziorański cały swój artykuł poświęca nieznanej w Polsce książce prof. Donalda Pienkosia pt. „For Your Freedom Through Ours: Polish American Efforts on Poland's Behalf, 1863-1991” (Za Waszą Wolność Przez Naszą: Wysiłki Amerykańskich Polaków na rzecz Polski)

Paderewski był celowo zapominany przez obóz rządzący w dwudziestoleciu międzywojennym, a po wojnie wręcz tępiony przez komunistów. Również i dzisiaj w Internecie krąży o nim wiele błędnych, albo niepełnych informacji. Aż do dziś brak jest jego pełnej, obiektywnej monografii.

Niszczenie dóbr kultury było jednym z priorytetowych celów hitlerowców, miało złamać kulturowy kręgosłup narodu polskiego. Jak się szacuje, Polska utraciła w czasie wojny ponad 500 tys. dzieł sztuki i ponad 20 mln wartościowych woluminów.

Był niezwykle aktywnym działaczem politycznym, autorem wielu książek, setek artykułów, angażował się w wiele jawnych i mniej jawnych akcji politycznych. Bez zaangażowania takich ludzi jak Jerzy Giedrojć i twórcy paryskiej Kultury oraz Jan Nowak–Jeziorański i RWE, pełna niepodległość Polski nie przyszłaby tak szybko.

Jerzy Giedrojć to człowiek, który młodemu pokoleniu jest zupełnie nieznany. A przecież, mimo, że po II wojnie światowej pozostał na emigracji, wywarł ogromny wpływ na myślenie polskich elit intelektualnych, a za ich pośrednictwem także na myślenie Polaków. Nigdy do Polski nie wrócił, ale wiele z jego idei posłużyło do zbudowania fundamentów III RP.