Historia

W 2023 roku przypada 160 rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. Mimo upływu lat w debacie publicznej nie milkną echa owego zrywu. Ważne i trudne pytanie – „bić się (o wolność swojego kraju), czy nie bić?” – powraca za jego sprawą w Europie Centralnej także dziś. Sensu i znaczenia czynu powstańców styczniowych nie da się zrozumieć bez kontekstu dziejowego całego regionu Europy Centralnej, dzisiejszego terytorium Polski, Ukrainy, Litwy, Białorusi.

Nadszedł już chyba czas, żeby przybliżyć tę postać kolejnemu pokoleniu Polaków żyjących lub urodzonych na emigracji tym bardziej, że Józef Mackiewicz był polskim pisarzem, który większość swego życia przeżył właśnie na emigracji. Jest to właściwy czas, aby powiedzieć, dlaczego nie lubiła go emigracja i skazała na niebyt ojczyzna.

17 grudnia, w Watykanie, papież Franciszek zatwierdził dekret o męczeństwie rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów, wraz z siedmiorgiem dzieci – bohaterskiej rodziny ratującej Żydów w czasie drugiej wojny światowej.

Nie ma psychologicznego portretu Polaka pomagającego Żydom przeżyć zagładę. Pomagali wszyscy. Zmuszało ich do tego człowieczeństwo. Przykładem takiej postawy jest fakt, że na jednym biegunie pomagających byli Jan i Antonina Żabińscy, przechowujący Żydów w ogrodzie zoologicznym w Warszawie, a na drugim lwowski złodziej Leopold Socha, przechowujący rodzinę żydowską w kanałach.

Pierwszym ambasadorem amerykańskim, który przybył po wojnie do Polski, był Arthur Bliss Lane (16 June 1894 – 12 August 1956). Przyjechał do zrujnowanej Warszawy w lipcu 1945 roku.

Bitwa – być może największa i najkrwawsza w dziejach średniowiecznej Europy – rozegrała się na polu na południowy wschód od nadbałtyckiego miasta portowego Gdańska, pomiędzy dwiema małymi wioskami – Grunwaldem (niem. Grünfelde) i Stębarkiem (niem. Tannenberg).

Sprowadzenie do Polski prochów trzech Prezydentów RP na Uchodźstwie: Władysława Raczkiewicza, Augusta Zaleskiego i Stanisława Ostrowskiego w rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości zmusza do refleksji i zadumy. Rodzi się pytanie: Czy Polacy nad Wisłą zdają sobie sprawę jaki był wkład Polskiej emigracji w proces odzyskania przez Polskę niepodległości?

Obrazy Tamary Łempickiej osiągają na aukcjach sztuki zawrotne ceny. Jest niewątpliwie najdroższą i najbardziej rozpoznawaną polską malarką na świecie. Posiadanie jej obrazu stało się modne wśród współczesnych celebrytów. Kolekcjonują je m.in. Madonna, Jack Nikolson czy Barbara Streisand.

Kto pogrzebał umarłych? (orig. Who has Buried the Dead) (Optimum Publishing International) to bogaty w szczegóły globalny dreszczowiec, którego akcja toczy się w Polsce podczas II wojny światowej. Przybliża rzeczywistość bólu i cierpienia Polaków, których doznali podczas najazdów niemiecko-rosyjskich i okupacji tego kraju oraz opowiada mało znane historyczne opowieści o polskim podziemiu i Polakach walczących na froncie zachodnim. Ujawnia również jeden z ostatnich wielkich sekretów II wojny światowej, który podobnie jak Enigma ma bardzo istotny element polski.

Niemiecki, nazistowski plan uprowadzania i germanizowania dzieci, uznanych przez pseudonaukowe założenia niemieckiej eugeniki za „wartościowe rasowo”, realizowany był praktycznie w sposób zinstytucjonalizowany na okupowanych w czasie II wojny światowej przez III Rzeszę terytoriach Polski, ZSRR, Czech oraz innych krajów. Historycy oceniają jednak, że proces ten największe nasilenie przyjął właśnie w okupowanej Polsce.

Dziś obchodziłby setne urodziny. Może 100 lat to godny wiek, ale dla nas - jego przyjaciół to ciągle za mało. Jak w kalejdoskopie przesuwają się obrazki – ważne momenty Jego życia, a jednocześnie ważne momenty życia emigracji polskiej w Milwaukee i w Stanach Zjednoczonych.