Rosja

Celem najazdu sowieckiego z 17 września 1939 r. było nie tylko opanowanie konkretnego terenu, ale także trwała eliminacja warstwy przywódczej podbitego obszaru. Starostowie i byli starostowie, podobnie jak i inne grupy zawodowe reprezentujące państwo polskie czy też stanowiące lokalne elity, „z klucza” znaleźli się w stanie bezpośredniego zagrożenia.

„Operacja polska” NKWD z lat 1937–1938 była ludobójstwem, w wyniku którego śmierć poniosło co najmniej 111 091 niewinnych osób. To wydarzenie nie mniej ważne i nie mniej godne upamiętniania niż zbrodnia katyńska czy rzeź wołyńska.

Józef Stalin zostawił po sobie chore marzenie o tym, by państwo, którym rządził, było wielkie. Państwo Stalina było gigantycznym więzieniem, ale owo chore marzenie o wielkości oddziałuje na wyobraźnię Rosjan do dzisiaj.

Dynamika procesów geopolitycznych zarówno w Europie, jak i w skali globalnej zmusza dziś Polaków do nowego spojrzenia na definicję naszej racji stanu. Jej składowymi elementami pozostaną: niepodległość, suwerenność, integralność terytorialna, bezpieczeństwo państwa, utrzymanie narodowej tożsamości i połączenie Polaków w Polsce z polską emigracją w koherentną i rozumiejącą się całość. Jeśli my, Polacy, takiej debaty dziś nie podejmiemy, z pewnością zrobią to inni. Epoka porządku z Teheranu i Jałty dobiegła końca.

"Cud nad Wisłą" to określenie powszechnie używane w odniesieniu do walk pod Warszawą, które miały miejsce w sierpniu 1920 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej. W tych walkach wojska polskie stawiły opór wojskom bolszewickim, które dążyły do kontynuacji ekspansji na zachód w celu rozprzestrzenienia rewolucji komunistycznej. W historii Polski jest tylko kilka bitew tak ważnych dla losów naszego kraju, a zarazem dla całego ówczesnego świata.

Amerykańskie i niemieckie ustępstwa oraz słabość na szczycie NATO zachęcają Rosję do eskalacji przemocy, która ostatecznie może przynieść rezultaty, o które Rosja zabiegała na początku wojny. Administracja Bidena stworzyła ramy polityczne i wojskowe, w których Ukraina nie może wygrać.

W kontekście debaty, jaka rozgorzała w Polsce po publikacji bardzo potrzebnego raportu na temat strat wojennych poniesionych w wyniku niemieckiej agresji i zbrodniczej okupacji, oczywiste wydaje się, że nadszedł czas na rozpoczęcie prac nad przygotowaniem szacunków strat w wyniku działań Sowietów.

Obozy karne mają wielowiekową „tradycję”. Wiele z nich zostało utworzonych w odizolowanych i niezdrowych do życia miejscach świata, do osiedlenia się w których nie było możliwym zachęcić wolnych emigrantów. Były to miejsca, gdzie potrzebna była siła robocza do budowy dróg i fortyfikacji, pracy na plantacjach, wyrębu drzewa i wydobywania bogactw naturalnych.

Wydaje się, że Stany Zjednoczone pracują nad nowym systemem bezpieczeństwa, który będzie przedstawiany na szczycie NATO w Wilnie i w Stanach Zjednoczonych. Warto, aby Polska aktywnie budowała dyplomatyczne więzy współpracy w ramach NATO na linii Północ-Południe. Wymaga to jednak ponadpartyjnej polityki i łączenia wszystkich Polaków.

W 2023 roku przypada 160 rocznica wybuchu Powstania Styczniowego. Mimo upływu lat w debacie publicznej nie milkną echa owego zrywu. Ważne i trudne pytanie – „bić się (o wolność swojego kraju), czy nie bić?” – powraca za jego sprawą w Europie Centralnej także dziś. Sensu i znaczenia czynu powstańców styczniowych nie da się zrozumieć bez kontekstu dziejowego całego regionu Europy Centralnej, dzisiejszego terytorium Polski, Ukrainy, Litwy, Białorusi.

Niemcy, nie chcąc dopuścić do powstania we wschodniej części Europy żadnego alternatywnego geostrategicznego projektu, sukcesywnie blokują dopływ środków finansowych do Polski, aby uniemożliwić budowę konkurencyjnego konstruktu: Północ-Południe.