Świat

Dzisiaj zaatakowano mój kraj, moją Ojczyznę. Przywódca państwa-agresora, Władimir Putin, zapowiedział rozpoczęcie „specjalnej operacji wojskowej” w Donbasie. Około 4-ej nad ranem 24 lutego 2022 r. Rosja uderzyła na Ukrainę i rozpoczęła wojnę.

Putin uznał niepodległość Donieckiej i Ługańskiej Republiki Ludowej łamiąc po raz kolejny prawo międzynarodowe, a europejskie elity i jej dyplomacja nadal wierzą w projekt współpracy z Rosją od Władywostoku do Lizbony. Co dalej będzie z Europą? Czy Niemcy przestaną nas karmić prorosyjską demagogią i cynizmem?

W Pekinie zakończyły się wczoraj XXIV Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Nie jest przypadkiem, twierdzimy, że jak w zegarku, tuż po ich zakończeniu, zaczyna się dziać na świecie. Rozwój wypadków uległ nagle zdecydowanemu przyśpieszeniu. Czy jednak ktoś jest zaskoczony?

Mało o tym mówimy, ale jest to nasza narodowa domena bycia skromnym i dumym narodem, podczas gdy inni promują ich własne działania, nawet jeśli są to rzeczy nieistotne. Z pewnym niedowierzaniem wsłuchuję się w słowa o tym, że Wielka Brytania zawsze Polsce pomagała, słucham z przerażeniem słów o „drugim Afganistanie” i o nowym sojuszu Wielka Brytania- Polska-Ukraina, który pewnie ma zmusić do większej aktywności Francję i Niemcy.

Wojnę widać w twarzach żołnierzy spacerujących po ulicach z długą bronią, w oczach milicjantów kontrolujących kierowców i ich bagaże, w samochodach wojskowych, przemierzających niemal wszystkie drogi kraju. Słychać ją w rozmowach prowadzonych w sklepach, aptekach, na dworcach i przystankach. Na Ukrainie wszyscy spodziewają się rosyjskiej inwazji w każdej chwili.

19 listopada 2021 Premier Morawiecki spotkał się z Dyrektor Wywiadu Narodowego USA panią Avril Haines. W spotkaniu wzięli także udział szefowie MSWiA, MON oraz prezydenckiego BBN. Wizyta ta nie była wcześniej zapowiadana i odbyła się w trybie pilnych konsultacji sojuszniczych dotyczących sytuacji na wschodniej flance NATO.

Największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych w chwili obecnej jest partyjne widzenie polityki USA. Przekładanie partyjności ponad amerykańską rację stanu powoduje największą dysfunkcję amerykańskiego systemu politycznego i jest to zagrożenie dla nie tylko systemu politycznego Stanów Zjednoczonych, ale jest to zagrożenie dla światowego systemu bezpieczeństwa.

Przez świat przetoczyła się dyskusja na temat szczytu USA-Rosja w Genewie. Putin umocnił swoją pozycję tam, gdzie popiera się jego politykę, zaś Biden ze swoją liberalno-demokratyczną linią promującą demokracje i prawa człowieka zaprezentował się jako człowiek trzymający chwiejącą się już ręką gałązkę oliwną.

My, Prezydenci – Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Estońskiej, Ukrainy, Republiki Łotewskiej i Republiki Litewskiej – spotykamy się dziś w Warszawie, aby wspólnie uczcić 230 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Przyjęcie w 1791 roku tego doniosłego aktu, regulującego ustrój prawny Rzeczypospolitej Obojga Narodów, miało historyczne znaczenie, była to bowiem pierwsza na naszym kontynencie i druga w świecie przyjęta nowoczesna ustawa zasadnicza.

We wtorek 6 kwietnia 2021 r. pierwszy prezydent niepodległej Ukrainy (1991-1994), Leonid Krawczuk, zaproponował przeniesienie rozmów o przyszłości wojny ukraińsko-rosyjskiej z Białorusi do Polski. Z powodu niedawnych działań prezydentów Łukaszenki i Putina, Mińsk nie może być postrzegany jako obiektywny pośrednik pokojowy między Ukrainą a Rosją.

Napięcie między prezydentami Bidenem a Putinem odzwierciedla długoterminowy konflikt między USA a Rosją. Podejdźmy do tego ciągłego zagrożenia z szerszej perspektywy geopolitycznej. Stany Zjednoczone potrzebują narzędzi, żeby nadal utrzymać korzystny dla nich balans sił w Europie, szczególnie teraz, kiedy skupiają coraz więcej uwagi na Chinach.