Żydzi

Już od pierwszych dni walk Niemcy dopuszczali się haniebnych zbrodni na miejscowej ludności oraz na żołnierzach Wojska Polskiego, łamiąc w ten sposób postanowienia Konwencji Genewskiej. Przystąpili do systematycznej eksterminacji ludności polskiej.

Grupa Ładosia wydająca Żydom w okupowanej przez Niemców Europie nielegalnie paszporty państw Ameryki Łacińskiej była polską arką Noego ratującą ich od zagłady – powiedział Roger Moorhouse, brytyjski historyk, autor książki pt. „Paszporty Życia”.

Na kanale IPNtv jest już dostępny 20. odcinek miniatur filmowych z cyklu „Nie tylko Ulmowie”. Film „Śmierć za Żydów i Siedmioro” przedstawia historię Katarzyny Filipek, wdowy, która wychowując siedmioro dzieci, przyjęła odpowiedzialność a następnie poniosła śmierć za ukrywanie sześciorga Żydów.

We wrześniu 1939 r. Rzesza Niemiecka i Związek Sowiecki dokonały zbrojnej inwazji na Polskę rozpoczynając II wojnę światową. W wyniku tej agresji prawie 6 milionów polskich obywateli straciło życie, w tym ok. 3 miliony Polaków żydowskiego pochodzenia. Na okupowanych terenach Polski Niemcy wprowadzili karę śmierci nawet za najmniejszą pomoc Żydom...

Narracja o Holokauście bardzo często pomija tych, którzy próbowali pomóc Żydom przetrwać Zagładę. Mam nadzieję, że moja książka o grupie Ładosia będzie ważnym uzupełnieniem międzynarodowych opinii dotyczących reakcji Polski na Holokaust.

Auschwitz to jest przede wszystkim prawda – bardzo różnorodna. To jak skomplikowane puzzle, tworzące unikalny polifoniczny obraz Pamięci o Żydach, Polakach, Romach i wszystkich innych grupach Ofiar. Auschwitz to także historie sprawców

Prawo w okupowanej przez Niemców Polsce nakazywało wydać każdego Żyda w ręce niemieckich władz. Łamanie tego prawa oznaczało wyrok śmierci na całą rodzinę.

Mit o aktywnym i masowym udziale Polski i Polaków w Zagładzie należy traktować tak samo jak mit o judeobolszewizmie – jako manipulację mającą na celu zrzucenie odpowiedzialności za zbrodnie na kogoś innego.

Po bezprecedensowym zadaniu śmierci i zniszczeń Polsce i jej mieszkańcom podczas II wojny światowej, Niemcy arogancko odrzucają polskie żądania reparacji.

Mimo zagrożenia utratą życia i zniszczeniem prowadzonych dzieł ponad dwa tysiące zakonnic w czasie niemieckiej okupacji w Polsce zaangażowało się w ratowanie żydowskich współobywateli. Siostry dawały im żywność, leki, ukrywały ich. Ryzykowały – bo tak nakazywały Ewangelia i poczucie ogólnoludzkiej solidarności.

Byli w tamtym czasie w naszym kraju, w Polsce, ludzie, którzy mieli niezwykłą odwagę; którzy głęboko w sercu wpisane mieli ideały człowieczeństwa, szacunku dla życia, dla drugiego człowieka, miłości bliźniego – tak, tej chrześcijańskiej – wielkiego etosu Rzeczypospolitej wielu narodów, którą razem przez lata po odzyskaniu przez nią niepodległości w 1918 roku współtworzyli jako wolną, niepodległą, suwerenną Polskę, przesiąknięci tymi ideałami tak głęboko, że się nie bali.