Urodził się 18 listopada 1912 r. w zdominowanej przez polskich emigrantów południowej stronie Milwaukee jako syn właściciela sklepu spożywczego. Studia ukończył na Marquette University w 1936 roku. Już jako student wykazywał się pracowitością i gromadził wokół siebie wielu przyjaciół. Pracując w kościele jako organista, miał bezpośredni kontakt z polskimi emigrantami i skutecznie organizował ich wokół patriotycznych działań. Dzięki ich poparciu, w1942 roku z listy partii demokratycznej, wygrał wybory do Senatu stanu Wisconsin. Wiosną 1948 r. bezskutecznie ubiegał się o urząd Kontrolera miejskiego, o stanowisko, które było zajmowane przez długie lata przez Amerykanów polskiego pochodzenia. Mimo, że nie zdobył tego stanowiska, skorzystał na rozgłosie, jaki zyskał dzięki swojej kampanii. Miał więc dobrą pozycję, by starać się z czwartego okręgu w Wisconsin o zwycięstwo w listopadowych wyborach do Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Wybory te wygrał i odzyskał urząd zajmowany przez innego Polaka, Tadeusza Wasielewskiego, który, w niezwykle kontrowersyjnej kampanii przegrał reelekcję w 1946 roku.
Jako kongresman, Klemens Zabłocki był zdecydowanym demokratą, antysowieckim i antykomunistycznym. Dzięki dobrej organizacji społeczności polonijnej i ścisłej współpracy z Kościołem katolickim, zyskał entuzjastyczne poparcie wyborców i jego pozycja w okręgu wyborczym przez długie lata była nie do podważenia. Zawsze bardzo poważnie traktował swoje obowiązki służbowe wobec swoich wyborców. Każdego roku spędzał w swojej dzielnicy bardzo dużo czasu, dzieląc z wyborcami prace społeczne i słuchając ich postulatów. Przez długie lata kongresmen Klemens Zabłocki był przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów.
Początkowo, w latach 60-tych, kiedy poparcie dla zaangażowania Stanów Zjednoczonych w wojnę wietnamską bardzo spadło, jego radykalne poglądy na kwestię wojny wietnamskiej, przysparzały mu sporo trudności. Jako członek, a później jako przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Izby Reprezentantów, Zabłocki zrewidował swoje niegdyś szczere poglądy na wojnę w Wietnamie i skupił się na pracy w dziedzinie kontroli zbrojeń. W 1972 roku był głównym autorem przełomowego aktu prawnego, ustawy, która zakwestionowała uprawnienia prezydenta do jednostronnego angażowania Stanów Zjednoczonych w wojny zagraniczne bez zgody Kongresu. Ten akt prawny jest tak znaczący, że żaden prezydent nigdy nie odważył się zakwestionować jego konstytucyjności przed Sądem Najwyższym Stanów Zjednoczonych. Prezydenci Stanów Zjednoczonych od lat siedemdziesiątych XX wieku jako naczelni dowódcy sił zbrojnych Ameryki, kierowali się tym aktem w swoich decyzjach.
Klemens Zabłocki był bardzo zaangażowany w działanie na rzecz Polski. Utrzymywał zawsze bliskie kontakty z Kongresem Polonii Amerykańskiej. Gorąco wspierał misję Radia Wolna Europa. Odegrał też kluczową rolę w finansowaniu przez Stany Zjednoczone nowoczesnego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Mieszkańcy Krakowa odwdzięczyli się wzniesieniem pomnika upamiętniającego jego wysiłek.
W swoim okręgu wyborczym Klemens Zabłocki był tak popularny, że przez lata nie musiał trudzić się zbieraniem funduszy na kampanie reelekcyjne, gdyż nikt nie odważył się z nim konkurować. Dopiero w 1982 roku stanął przed poważnym wyzwaniem.
Zmarł 2 grudnia 1983 r. Jego miejsce w Kongresie zajął inny Amerykanin polskiego pochodzenia, Gerald Kleczka, który służył Polonii do przejścia na emeryturę w 2005 r.
Klemens J. Zabłocki został zapamiętany przez Polonię w Milwaukee jako dobry organizator, życzliwy ludziom człowiek i wielki patriota dwóch narodów – polskiego i amerykańskiego. W 2011 roku na jego cześć nagrodzie dziedzictwa polskiego w Wisconsin nadano imię Klemensa Zabłockiego. Jego imię nosi też biblioteka w South Milwaukee, szpital Weteranów, elementarna szkoła publiczna.
W 2002 roku profesor Stephen Leahy napisał znakomitą biografię „Życie najpopularniejszego polityka Milwaukee, Klemensa J. Zabłockiego”. To książka, którą warto przeczytać!