Opinia

Mało o tym mówimy, ale jest to nasza narodowa domena bycia skromnym i dumym narodem, podczas gdy inni promują ich własne działania, nawet jeśli są to rzeczy nieistotne. Z pewnym niedowierzaniem wsłuchuję się w słowa o tym, że Wielka Brytania zawsze Polsce pomagała, słucham z przerażeniem słów o „drugim Afganistanie” i o nowym sojuszu Wielka Brytania- Polska-Ukraina, który pewnie ma zmusić do większej aktywności Francję i Niemcy.

W dniach 28 listopada – 1 grudnia 1943 roku w Teheranie odbyło się spotkanie przywódców koalicji antyhitlerowskiej (tzw. Wielkiej Trójki): prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i przywódcy ZSRR Józefa Stalina. Tam zapadły kluczowe decyzje w sprawie zakończenia II wojny światowej, tam też sprzedano Europę Środkowo-Wschodnią za obietnicę wsparcia Ameryki w wojnie z Japonią.

Pomysł reaktywowania Kuryera Polskiego powstał w mieście Milwaukee, Wisconsin, które zawsze było ważnym ośrodkiem życia polonijnego. W środowisku tzw. „starej” Polonii ciągle obecny jest w pamięci obraz Kuryera jako gazety walczącej o konkretne sprawy polskie w Ameryce.

Największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych w chwili obecnej jest partyjne widzenie polityki USA. Przekładanie partyjności ponad amerykańską rację stanu powoduje największą dysfunkcję amerykańskiego systemu politycznego i jest to zagrożenie dla nie tylko systemu politycznego Stanów Zjednoczonych, ale jest to zagrożenie dla światowego systemu bezpieczeństwa.

Od 2016 roku w polskiej przestrzeni medialnej trwa dyskusja na temat: jak obronić dobre imię Polski? W dyskusji wypowiadali się przedstawiciele środowisk politycznych, naukowych przedstawiciele mediów, kler i wielu innych. W tej chwili debata ta trwa dalej. Postawiono już prawie wszystkie diagnozy. Powiedziano wstępnie co trzeba zrobić. I co? I nic.

Muszę przyznać, że ten tekst „chodzi za mną” od kilku lat. Nie napisałem go wcześniej w trosce o dobre imię Polonii amerykańskiej, której jestem integralną częścią, ale ostatnio pewne sytuacje mnie po prostu irytują.

Święto odzyskania niepodległości zmusza nas wszystkich do refleksji. Zmusza nas do analizy faktów: co zostało zrobione, aby naprawiać Polskę a co nie. Wiele działań po 1989 ciągle budzi wątpliwości.

Polacy w swojej historii dwukrotnie tracili niepodległość. Po raz pierwszy tracili ją etapami, trzy razy oddając we władanie sąsiadów nadgraniczne tereny (I rozbiór Polski – 1772, II - 1793, III – 1795). Po klęsce powstania kościuszkowskiego i ostatnim rozbiorze, nazwa Polski zniknęła z map Europy i świata na 123 lata.

Czas, aby stworzyć w krajach strategicznych dla Polski profesjonalny, sprawczy propolski lobbing, zainwestować w upadające media polonijne. Sieć mediów polonijnych oraz organizacji połączonych strategicznie w krajach ważnych dla Polski jest istotnym krokiem i najważniejszym priorytetem, o którym nikt nie mówi. Polonia na całym świecie dysponuje potencjałem, który może nie tylko pomóc wspierać strategicznie polskie interesy, ale również pomóc zmieniać obraz Polski.

Stan Polonii amerykańskiej jako największej grupy polskiej diaspory powinien zostać zewaluowany przez obiektywne badanie instytucji naukowej. Analiza ta powinna obejmować stan obecny i kondycję Polonii amerykańskiej oraz próbę wyznaczenia kierunku działania, aby zapobiec postępującej asymilacji polskiej diaspory w USA. Raport na ten temat powinien być opracowany przez ekspertów z obu stron spektrum politycznego. Artykuł ten jest próbą otwarcia zacementowanej debaty na temat Polonii amerykańskiej jako największej grupy polskiej diaspory.

W imieniu pani Filomeny Leszczyńskiej pragniemy wyrazić głębokie zaniepokojenie ilością nieprawdziwych, wprowadzających w błąd i niedokładnych informacji w sprawie pani Leszczyńskiej przeciwko pani Engelking i panu Grabowskiemu przedstawionych w artykule The Historians Under Attack for Exploring Poland’s Role in the Holocaust (Historycy atakowani za badanie roli Polski w Holokauście). Chcielibyśmy sprostować niektóre informacje zawarte we wspomnianym artykule.