Polen

Prezydent Duda powinien odkurzyć „okrągły stół” i przy nim po raz kolejny powinno dojść do ponadpartyjnego kompromisu w sprawie bezpieczeństwa państwa.

„Polaryzacja społeczeństwa jest jego największym zagrożeniem dla polityki bezpieczeństwa państwa” wynika z badań niezależnego think tanku Pew Research Center.

Celem najazdu sowieckiego z 17 września 1939 r. było nie tylko opanowanie konkretnego terenu, ale także trwała eliminacja warstwy przywódczej podbitego obszaru. Starostowie i byli starostowie, podobnie jak i inne grupy zawodowe reprezentujące państwo polskie czy też stanowiące lokalne elity, „z klucza” znaleźli się w stanie bezpośredniego zagrożenia.

Jasnym jest, że Niemcy uznają swoją odpowiedzialność za wybuch II wojny światowej i za zniszczenia, których dokonały, i jasnym jest, że żadne poważne reparacje Polsce w związku z tą agresją wypłacone nie zostały. To fakty, a »o faktach nie ma co dyskutować«.

Z edukacją bezpośrednio i pośrednio związani jesteśmy wszyscy. Jesteśmy nauczycielami, uczniami, rodzicami uczniów, odbiorcami i dawcami tego, co jako uczniowie zdobyliśmy w czasie edukacji szkolnej.

Mija 80 lat od apogeum akcji rabunkowej polskich dzieci przez organizacje hitlerowskie. Trzeba przypominać tamte tragiczne chwile i heroiczną działalność mecenasa Hrabara. Tamtych krzywd nie wyrównają żadne reparacje, ran nie uleczy nawet czas, ale trzeba zapobiegać temu, aby tamta historia się nie powtarzała.

Po wielkiej wpadce Zelenskiego w Kanadzie, gdzie parlament kanadyjski w stojącej owacji uhonorował nazistę z Dywizji SS Galizien stało się jasne, że Zachód będzie się uważnie przyglądał wszystkim ruchom Zelenskiego.

Najwyższy czas, aby zjednoczyć wszystkie zasoby polityczne, gospodarcze i militarne wokół budowania strategii prowadzącej do wyniesienia bezpieczeństwa narodowego do poziomu kluczowego priorytetu Polski. Polska nie była jeszcze w stanie wypracować narodowej długookresowej strategii rozwoju i bezpieczeństwa narodowego.

Prawo w okupowanej przez Niemców Polsce nakazywało wydać każdego Żyda w ręce niemieckich władz. Łamanie tego prawa oznaczało wyrok śmierci na całą rodzinę.

Polsko-niemieckie pojednanie utknęło w miejscu i nie jest to wina strony polskiej. Przez lata strona niemiecka nie podejmowała żadnych działań w sprawie upamiętnienia polskich ofiar III Rzeszy.

„Operacja polska” NKWD z lat 1937–1938 była ludobójstwem, w wyniku którego śmierć poniosło co najmniej 111 091 niewinnych osób. To wydarzenie nie mniej ważne i nie mniej godne upamiętniania niż zbrodnia katyńska czy rzeź wołyńska.