Polonia

Losy Tadeusza Katelbacha pokazują, że naród trwa w ludziach, nie w dokumentach. Urodzony w zniewolonej Polsce, całe życie walczył o jej wolność — jako żołnierz, działacz, dyplomata i emigracyjny publicysta. Jego biografia to świadectwo niezłomnego patriotyzmu.

W obliczu historycznych słów Paderewskiego i wyzwań współczesności Kongres Polonii Amerykańskiej staje przed koniecznością głębokiej modernizacji i odbudowy swojej roli. Prezentowana strategia wskazuje kierunek odnowy — od cyfryzacji i profesjonalizacji, po nowe przywództwo i skuteczną reprezentację interesów Polonii w USA.

11 listopada przypomina, że polska niepodległość rodziła się wysiłkiem wielu pokoleń – w kraju i na emigracji. To opowieść o pamięci, ofierze i dumie, o Grobie Nieznanego Żołnierza oraz o Polonii, która od Ameryki po Europę wspierała odrodzenie wolnej Polski.

Polonia liczy dziś ponad 20 milionów osób – to największa „ukryta siła” Polski poza jej granicami. Zwłaszcza amerykańska diaspora, jedna z najlepiej wykształconych, dysponuje potężnym kapitałem społecznym, finansowym i politycznym. Mimo to jej potencjał wciąż pozostaje niewykorzystany.

Polonia w USA od pokoleń budowała swoje miejsce poprzez język, wiarę i edukację — od potężnych parafii Milwaukee po współczesne, skromniejsze sobotnie szkoły, gdzie kolejne generacje wciąż uczą się polskich liter, historii i tożsamości. Takie inicjatywy jak reaktywowana Szkoła im. Jana Pawła II stają się ostatnim bastionem polskości, przestrzenią spotkania, wspólnoty i nadziei na to, że tradycja przetrwa w sercach najmłodszych.

Polacy stanowili zaledwie pięć procent sił RAF w Bitwie o Anglię, ale odpowiadali za ponad dziesięć procent wszystkich zestrzeleń niemieckich maszyn. Ich odwaga i skuteczność pomogły uratować Wielką Brytanię i odmieniły losy II wojny światowej.

Waldemar Biniecki apeluje o włączenie Polonii, zwłaszcza amerykańskiej, do życia publicznego Polski. Podkreśla jej historyczne zasługi i dotychczasowe marginalizowanie. Wzywa do reform — reprezentacji w parlamencie, aktywizacji konsulatów i strategii współpracy — by wykorzystać potencjał diaspory w polityce i obronie narodowej.

30 października 1944 roku do nowozelandzkiej Zatoki Wellington wpływa amerykański transportowiec „USS General George M. Randall”. Na jego pokładzie znajduje się 733 polskich dzieci, którym udało się wydostać wraz ze 105 opiekunami z Sybiru.

Waldemar Biniecki apeluje o włączenie Polonii, zwłaszcza amerykańskiej, do życia publicznego Polski. Podkreśla jej historyczne zasługi i dotychczasowe marginalizowanie. Wzywa do reform — reprezentacji w parlamencie, aktywizacji konsulatów i strategii współpracy — by wykorzystać potencjał diaspory w polityce i obronie narodowej.

Polonia amerykańska wniosła ogromny wkład w odbudowę Polski po II wojnie światowej. Od powojennych akcji pomocowych Rady Polonii Amerykańskiej i transportów UNRRA, przez lobbing w Waszyngtonie w czasie zimnej wojny, po wstąpienie Polski do NATO i pomoc w klęskach żywiołowych lat 90.

Dziś, gdy pojawia się realna szansa przywrócenia Polonii należnego miejsca, nie można tej okazji zmarnować. To czas, by zerwać z balastem kontraktów Magdalenki i otworzyć Polskę na ludzi wolnych od PRL-owskich koneksji, pełnych energii, kompetencji i lojalności wobec Ojczyzny.