Polonia

Woodrow Wilson, urodzony w 1856 r., był uczonym akademickim, który został politykiem, a w latach 1913–1921 był 28-ym prezydentem Stanów Zjednoczonych. Cieszył się ogromną popularnością i był uważany w Polsce za postać legendarną, szczególnie w latach dwudziestych XX wieku.

Paderewski był celowo zapominany przez obóz rządzący w dwudziestoleciu międzywojennym, a po wojnie wręcz tępiony przez komunistów. Również i dzisiaj w Internecie krąży o nim wiele błędnych, albo niepełnych informacji. Aż do dziś brak jest jego pełnej, obiektywnej monografii.

Dzisiaj, aby utrzymać w USA polską tożsamość i budować propolski lobbing, weekendowy woluntaryzm już nie wystarcza. Trzeba sprofesjonalizować Polonię i przyciągnąć jej zaplecze intelektualne.

Życie, nauczanie, wykłady, badania, pisanie i publikowanie książek i artykułów przez Haleckiego w Ameryce przez ponad trzydzieści lat znacznie wzbogaciło i poszerzyło amerykańską naukę historii. Polacy i osoby polskiego pochodzenia nie mogą zapomnieć o jednym z największych synów Polski.

Aby wpływać na elity amerykańskie, nie wystarczy mieć samemu tytułu doktorskiego, trzeba posiadać praktyczną wiedzę, jak się komunikować i negocjować w danym kraju zamieszkania. Można to zrobić na wiele sposobów lecz kluczem do wygrania tej gry jest film o rotmistrzu Pileckim.

17 czerwca 2023 r. o godz. 2 po południu na cmentarzu Holy Sepulchre (Świętego Grobu) w Southfield, Michigan, odbędzie się uroczyste poświęcenie grobów weteranów Błękitnej Armii.

Po I wojnie światowej Stany Zjednoczone przekazały krajom zdewastowanej Europy wielomilionową pomoc w postaci finansowej, żywności, odzieży czy doradztwa technicznego. Polska została dotknięta nie tylko skutkami Wielkiej Wojny (1914-1918), której była głównym polem bitwy, ale także skutkami najazdu bolszewickiego i pustoszących Polskę epidemii chorób zakaźnych. Był to jeden z krajów, które otrzymały pomoc.

Według źródeł zgromadzonych i przeanalizowanych przez autora „Historii polskiej w Ameryce” Wacława Kruszkę, pierwszym Polakiem, który postawił stopę w Wisconsin był Wincenty Serafin Dziewanowski. Jego historia jest dość typowa dla charakteru Polaków i rozwoju Stanów Zjednoczonych.

Wojna na Ukrainie i poczucie zagrożenia spowodowały większą aktywność polskiej dyplomacji. Podobnie zachowują się narody wschodniej flanki, a akcesja Finlandii i Szwecji do NATO potwierdza tylko fakt, że nie jesteśmy jedyni w naszych ocenach, jeśli chodzi o zagrożenie agresją ze strony imperialistycznej Rosji.

Czy Polacy pamiętają dzisiaj o ogromnym poświęceniu i udziale Polonii amerykańskiej, aby Polska znowu zaistniała na mapie świata jako suwerenne i niepodległe państwo? Trudno dzisiaj odpowiedzieć na to pytanie. Szybko zmieniająca się rzeczywistość geopolityczna przysparza wiele nowych i niekorzystnych dla naszej Ojczyzny okoliczności, które skłaniają dla zastanowienia się ponownie nad losami Polski.

W 1917 r. Jan Ignacy Paderewski skomponował i napisał słowa pieśni Hej, Orle Biały! Pieśń miała być hymnem bojowym Armii Polskiej we Francji zwanej Błękitną Armią. Na nowojorskim pierwodruku pieśni z 1918 r. kompozytor nakazał umieścić adnotację o treści: „cały dochód ze sprzedaży niniejszego hymnu przeznaczony na cele narodowe”.